İçimdeki çocuk ve Ben

İçimizdeki çocuk; bizim bildiğimiz dünyayı ilk kez tanıyan, bugüne dair inandığımız tüm gerçekliğin fotoğrafını çeken o çocuk; *Mutlu mu? *Güvende hissediyor mu? *Ne zaman korktu? *Öfkeyle nasıl tanıştı? *Yalnız mı? Geriye dönüp bakmazsak; geçmişte bırakacağımızı sandığımız anılar, o anıları biriktiren çocukluğumuzla birlikte hep bizimledir. İçimizdeki çocuğu farkında olarak veya olmadan hep yanımızda taşırız. Öfkelendiğimizde onun gözünden bakarız hayata, sevildiğimize ikna olduğumuzda o heyecanlanır içimizde ve güvende hissettiğimiz, “ben” diyebildiğimiz gerçekliğimiz; onun çektiği fotoğraflardır. İçimizdeki çocuğun durduğu yeri; ben “Sevgi Kodlaması” diye adlandırıyorum biliyorsunuz. İşte o sevgi kodlaması üzerinden yaşıyoruz hayatımızı. Ve tekrar eden döngülerde içimizdeki çocuğun hikayesine her defasında başka bir son yazmaya çalışıyoruz. Oysaki o çocuğun geçtiği yollar bizi bugün buraya getirdi. Ve biz, ben; şu an olduğum noktaya o yollardan geçerek ulaştım. İçimdeki çocuk ve ben biriz, eksiksiz, tam, bütün, sınırsız, sonsuz ve güvendeyiz..

Her güne başlarken gözünüzü kapatın ve kendi çocukluğunuzu hayal etmeye çalışın, ona bu paylaşımdaki olumlamaları söyleyin🙏🏻 İçimizdeki çocuk ve biz güvendeyiz🌸